Wspomnień czar: Ayrton Senna

Cześć, siemanko! Zaczynamy serię postów poświęconych legendom Formuły 1 zarówno jeśli chodzi o kierowców jak i zespoły. Oczywiście na pierwszy ogień idzie legendarny, brazylijski mistrz świata czyli Ayrton Senna.

Ayrton Senna (21.03.1960-1.05.1994)- brazylijski kierowca Formuły 1, trzykrotny mistrz świata.
Urodził się w Sao Paulo, jego rodzina była w dobrej sytuacji materialnej. Ojciec był entuzjastą wyścigów i chciał, żeby Ayrton został kierowcą F1. Na lekcjach słuchał uważnie, żeby później mieć czas na jazdę gokartem. Najlepiej wspominał swoje życie w Brazylii. Przyjął nazwisko matki, ponieważ nazwisko ojca da Silva było bardzo popularne w Brazylii. W wieku 21 lat przeprowadził się do Europy, a 3 lata później zadebiutował w F1 w zespole Tolemana

Toleman:
Na sezon 1984 dołączył do brytyjskiej ekipy Tolemana, ekipy nie najlepszej ani nie najbogatszej. Ayrton pokazał, że słabym samochodem też potrafi jechać, trzykrotnie stanął na podium, zadziwiając świat podczas deszczowego GP Monako, gdzie przegrał jedynie z Prostem. W tamtym sezonie jeszcze dwa razy stanął na podium. Zajął 9 miejsce i przeniósł się do Lotusa.

 

Lotus:
Od sezonu 1985 został kierowcą Lotusa, 7-krotnego mistrza świata, który lata świetności miał za sobą, ale dalej pozostawał konkurencyjnym zespołem. Udało mu się odnieść zwycięstwo w wyścigu o GP Portugalii oraz Belgii. Zajął bardzo dobrą 4 lokatę. Podczas dwóch kolejnych sezonów ponownie wygrywał dwa wyścigi, a na koniec zajmował odpowiednio 4 i 3 miejsce, już wtedy mówiono, że to jest przyszły kandydat na mistrza. Po sezonie 1987 przeniósł się do McLarena



McLaren:
W brytyjskiej stajni pod kierownictwem Rona Dennisa stał się legendą. Od roku 1988 McLaren był napędzany motorami Hondy, zdaniem wszystkich najlepszego silnika tamtego okresu. Jego partnerem był Alain Prost, dwukrotny mistrz świata z lat 85-86. McLaren był nie do powstrzymania, wygrał 15 z 16 wyścigów, a Senna zdobył swój pierwszy tytuł, pokonując i doprowadzając do szału Prosta. W następnym sezonie ponownie wygrał więcej razy od Francuza, lecz podczas kończącego sezon GP Japonii doszło do kontrowersyjnego incydentu mianowice Prost wypchnął Sennę z toru, kończąc sobie wyścig, a Senna powrócił na tor, zdaniem szefa FIA nieregulaminowo, w czym palce maczał Prost, który na sezon 1990 przeszedł do Ferrari. W 1990 Senna powtórzył manewr Prosta wypychając go z toru i zdobywając mistrzostwo, na które zasługiwał w przekroju całego sezonu, Ayrton był najbardziej uwielbianym kierowcą i symbolem. W 1991 ponownie zdominował stawkę, lecz Williamsy zaczęły gonić McLarena, z elektronicznymi wspomagaczami. Następne lata był już dla Senny mniej udane, wygrywał co raz rzadziej, bowiem Williams miał znakomity bolid, nawet starał się przejść na sezon 1993 do Williamsa, ale uprzedził go Prost. Ayrton czuł się coraz bardziej sfrustrowany tą sytuacją i dogadał się z Frankiem Williamsem na temat kontraktu w sezonie 1994, rozstał się z McLaren w przyjaźni, bowiem stał się żywą legendą F1, jak i samego Maca.

 

Williams:
W sezonie 1994 elektroniczne systemy wspomagania zostały zakazane. Nie najlepiej zaczął ten sezon, bo co prawda uzyskał 2 razy pole position, ale co z tego, skoro nie dojechał do mety, w żadnym z tych wyścigów. Jeszcze bardziej nie mógł znieść tego, że Benetton pokonuje Williamsa. Wówczas rodziła się niemiecka legenda tego sportu czyli Schumi, o którym kiedy indziej. 29 kwietnia rozpoczął się weekend GP na torze Imola. Tego samego dnia koszmarnego wypadku doznał Rubens Barrichello, dla którego Senna był mentorem, na szczęście jemu nic się stało. Następnego dnia szczęście opuściło Ratzenbergera, który podczas kwalifikacji uderzył w barierę i umarł na miejscu. Ayrton był jeszcze bardziej wstrząśnięty i wahał się czy w ogóle wystartować w wyścigu. Zdobył swoje 65 i ostatnie pp. Start wyścigu był koszmarny, bowiem Lamy wjechał w bolid Lehto, a na torze pojawił się Safety car. Senna nalegał na kierowcę Opla, żeby jechał szybciej, bowiem miał za niskie ciśnienie w oponach. Na 7 okrążeniu Senna wypada z zakrętu Tamburello i uderza w barierę, element zawieszenia trafia w głowę i umiera kilka godzin po wypadku. We wraku samochodu znaleziono zakrwawioną austriacką flagę, którą miał wnieść, gdy wygra wyścig. Nie miał ani jednego siniaka, jego wypadek miał wpływ na poprawę bezpieczeństwa tego sportu oraz przebudowę toru Imola. Po jego śmierci ogłoszono żałobę w Brazylii, a na pogrzebie trumnę niósł jego główny rywal Alain Prost.

 

Post mortem:
Dzisiaj zdecydowana większość ekspertów uważa Brazylijczyka za najlepszego kierowcę w historii. Brazylijczycy pamiętają o nim. Był ostatnią śmiertelną ofiarą F1, aż do śmierci Bianchiego w 2015.
Co ciekawe w F1 pojawił się jego siostrzeniec Bruno, lecz bez większych sukcesów.

Grób Ayrtona Senny